De digitale cultuur komt voort uit de netwerktechnologieën die inmiddels tot in bijna alle domeinen van onze samenleving zijn doorgedrongen. Deze technologieën - van computers, databases, protocollen en algoritmen tot de online omgeving van het internet - hebben ontwerpprocessen, productiesystemen en de achterliggende geopolitieke en economische contexten ingrijpend doen veranderen. Ze brengen beelden, objecten en ruimten voort. En ze zijn tegelijkertijd media en infrastructuur, instrument, werkmateriaal, ruimtelijke voorwaarde of aanstichter.

Niet eerder had technologie zo’n grote invloed op ons lichaam en niet eerder kon de relatie tussen het menselijk lichaam en zijn omgeving zo nauwkeurig in de gaten worden gehouden. Lichaamsfuncties zijn almaar beter te controleren en waar nodig zelfs te verbeteren. Waarom zou je geen eicellen invriezen, zodat je eerst een carrière kunt opbouwen om vervolgens pas aan kinderen te beginnen? Of een chemische test laten bepalen of je werkelijk verliefd bent? Steeds vaker en steeds nadrukkelijker staan wij voor de keuze: Kopen of boycotten? Meedoen of afwijzen? Volgen of verzetten?

Veiligheid is wat wij over u weten, door middel van identificatie en controle. Veiligheid is ervoor zorgen dat u daar bent waar u geen kwaad kunt doen. Veiligheid is anoniem zijn, niemand de kans geven u te identificeren. Blijf veilig, vorm uw eigen leger, vertrouw niemand en vooral ons niet.

Naar aanleiding van de Olympische Spelen die deze zomer in Rio de Janeiro plaatsvinden, schreef James Bridle het essay 'Sneakers and Snoopers’, over beveiliging en surveillance tijdens de spelen. Beginnend bij de cameratechnologie waarmee de performance van de atleet in het stadion wordt vastgelegd, zoomt Bridle in zijn essay uit tot de grote schaal waarop de stad wordt gecontroleerd en de veiligheid wordt bewaakt.

Drones and Honeycombs is een langlopend project, waarin de invloed van de moderne oorlogvoering en het mondiale veiligheidsapparaat op ons leefmilieu en onze steden wordt onderzocht. De afgelopen decennia, en vooral na 9/11, is de frontlinie van de oorlog steeds verder naar de stad verlegd. Wat betekent dit voor de stad, voor de architectuur en voor onze rol als designers?

Sinds Edward Snowden heeft onthuld hoe alles en iedereen voortdurend wordt gemonitord en hoe persoonlijke data worden opgeslagen, doorzocht en geanalyseerd, zijn we ons meer dan ooit bewust van het internet als gesurveilleerde ruimte. Tegelijkertijd beschikken we vaak niet over de technieken en skills om online surveillance te herkennen of te begrijpen.

Deze avond stond in het teken van de identiteit van het bewegende lichaam in onze huidige, genetwerkte ruimte van uiterlijk vertoon. Een fenomeen dat werd verkend door middel van een reeks acteeroefeningen voor motion capture-technologie uitgevoerd door Gareth Taylor, waarbij het publiek werd aangemoedigd mee te doen. Simone Niquille gaf deze avond een lezing omtrent haar onderzoek naar Gait Analysis en maakte foto's van het publiek met een infrarood camera.

Zoals meer gemeenten is ook Eindhoven druk bezig om een visie op datagebruik te ontwikkelen. Dit alles mede omdat de stad zich wil ontwikkelen tot een ‘smart society’. In een uitvoerige analyse gaat Klaas Kuitenbrouwer van Het Nieuwe Instituut in op het Eindhovense data-beleid. Daarvoor werpt hij ook een blik op de aard, de geschiedenis en de ontwikkeling van datagebruik.

Elke stap die wij als mensen zetten, hoe lang we ergens blijven zitten of hoeveel tijd we doorbrengen op een overvol plein; al onze bewegingen worden ‘data’ zodra we ons in de publieke ruimte begeven. Of er nu een algoritme of een mens naar ons kijkt, bewakingscamera’s en surveillance zijn vooral ingericht op het verzamelen van individuele gegevens, bijvoorbeeld met behulp van gezichtsherkenning. Wanneer de focus van dit soort systemen verschuift naar collectieve gegevens, worden wij dan vervolgens zélf data?

Het programma Screen Spaces verkende video en andere time-based media – waaronder net art, set-design, animatie, reportage, videoclips, televisie, CCTV en socialmediakanalen – als locaties waar de werkelijkheid tot stand gebracht en verspreid wordt. Screen Spaces hoopt aan de hand van een onderzoek naar de materiële, ruimtelijke en politieke dimensies van ‘de ruimte van het scherm’ te laten zien welke ideologieën en denkbeeldige elementen de hedendaagse videocultuur bevat.